THE THREE STOOGES

OF ARMENIA

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ

ԵՐԵՔ ՇՈՂՈՔՈՐԹՆԵՐԸ

ՈՂՈՐՄԵԼԻ

ՈՂՈՐՄՈՒԹԻՒՆ

                              ԵՐԵՒԱՆԵԱՆ  ԱՀԱԲԵԿՉՈՒԹԵԱՆ  

                                                «ԴԻՒՑԱԶՆԱԿԱՆ»  ՎԻԺՈՒՄԸ

                                               (Սասնայ Ծտեր)

                                                                                                                                                             

                                                            

                                                        ԾՆԿԱՉՈՔ

                                                   ՍԱՍՆԱՅ  ԾՏԵՐ

 

31 Յուլիս 2016

31 Յուլիս 2016

                                           ՄԱՆՈՒԷԼ  ԳՐԻԳՈՐԵԱՆ

 

Բացայայտումներ, ՎԱՀԱՆ ՊԱՏԱՍԵԱՆԻ կողմէ:

«ՍԱՍՆՈՅ  ԱՊՍՏԱՄԲՈՒԹԻՒՆ» ???

– 2016 –

          ՄԵԾ  ԲԱԲԵԼՈՆԱԿԱՆ  այց  հեթանոսաց  երկիր՝  ՀԱՅԱՍՏԱՆ

                                             ՅԱՅՏՆՈՒԹԻՒՆ ԺԷ:5

                      GREAT  BABYLONIAN  visit  to  pagan  ARMENIA

                                                  REVELATION 17:5

 

սասնալուր / sasounnews

24 յունիս / june 2016

               ՍԵՐԺ  ՍԱԳԻՍԵԱՆ՝  ԿԱՐԴԱԼ ՉԳԻՏՑՈՂ  ՆԱԽԱԳԱՀ

                       « Հայաստանը սկսեց խոսել սպառնալիքի լեզվով »

http://fact.am/president-meeting-with-ambassadors-of-osce-states/

BY ՓԱՍՏ ԼՐԱՏՎԱԿԱՆ · 04.04.2016

 

« աներկբա » բառին վստահաբար «նախագահը» առաջին անգամ հանդիպած է, քանզի չկրցի հասկնալ, թէ ինչո՞ւ այդ բառը լեզուի կոտրտուկով ( ան – երկբա ) պէտք էր կարդար (բայց ոչ միայն այդ բառը) այս կարդալ չգիտցող նախագահը:

Նախագահական մակարդակի ցածրանիշ ընթերցանութիւնը, վստահաբար արդիւնք էր պատրաստուած նիւթը աչքէ անցնելու ժամանակի չգոյութեան, բայց առնուազն կարդալու չնչին հմտութիւն ընդգրկող որեւէ «հայ», գէթ կարողանալու էր գլուխ հանել յանպատրաստից նիւթը ու կարդալ առանց խեղդուելու, եւ զայս որակել՝

« Հայաստանը սկսեց խոսել սպառնալիքի լեզվով » ???

Կը նշանակէ, հայկական լրատուական ախմախութեան չափանիշ չկայ …

ՍԱՍՆԱԼՈՒՐ

04 / 04 / 2016

                                   ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ  ԱՐՏԱԴՐՈՒԹԻՒՆ

                                               MADE IN ARMENIA

                                               Fabriqué en Arménie

 

 

 

                             ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՄԱՖԻԱԿԱՆ ՍԻՍԹԵՄԸ

                                THE MAFIA SYSTEM OF ARMENIA

                           LE SYSTÈME MAFIEUSE DE L’ARMÉNIE

Հիմա, իշխանական աթոռներու համար անօթի սատկած շուներու՝ առաջին աւազակապետութեան շառաւիղի լակոտներու հետ «քաղաքական համագործակցութիւն» սարքեցին, որպէսզի մէկզմէկ քաքերը ծածկեն ու նստին վրան:

http://www.maratoug.com/archives/12752

ՍԱՍՆԱԼՈՒՐ

Մ 2016

 

                ՀԱՆՐԱՊԵՏԱԿԱՆ  ԿՈՒՍԱԿՑԱԿԱՆ  ԱՊԻԿԱՐՈՒԹԻՒՆ

Զրադաշտական (Եգիպտական ժառանգութիւն) աստուածութեան խորհրդանիշի տակ, Հայաստանի Հանրապետական կուսակցութեան խօսնակ եւ խորհրդարանի փոխնախագահը շարք մը մեծխօսիկ պարապախօսութեանց կարգին երկու նկատարելի տգիտութիւն յայտարարեց:

                                                                                                                       

Ակտիվիստ չի նշանակում ոստիկանին դեմ առ դեմ կանգնող ու հայհոյող կամ գլխարկի մեջ թքող

http://analitik.am/news/view/142738

                                                           ԵՐԵՒԱՆ

                                         «ԱԿՑԻԱ» – «ԱԿՏԻՎԻՍՏ»

                                                         . . . 2015 . . .

Տակաւին աւելին՝

http://www.1in.am/1654071.html

«Դաժան բռնության ենթարկված ցուցարար աղջկան բժիշկը հրաժարվում է առաջին օգնություն տրամադրել»

Այս «ցուցարար աղջիկը» որ մարդ մինչեւ իսկ կը մտածէ թէ նստարանին վրայ նստած ըլլայ առանց վարտիքի, կամ ալ «ցոյցի» պահուն կորսնցուցած ըլլայ վրայէն, յամենայն դէպս չհասկցայ թէ ի՞նչ պէտք կար սեքսոլոգիական կերպարով մասնակցելու ակցիային . . . :

Ակցիա, որու իրենց մասնակցութեամբ յայտարարական կոչումներով հանդէս եկած էին Հայկօ-Մկօյական հասարակութիւններ:

 

ՅՍՏԱԿԱՑՈՒՄ

Ամէն երկրի նման Հայաստան եւս ունի իրեն պարտադրուած համակարգ՝ Նոր Աշխարհի Կարգի – NWO հովանու ներքոյ, բայց փաստացի իրողութիւն է այն, որ բոլոր ակտիվիստները ոչ միայն «թանկացումներ», այլեւ տարբեր տիպի կեղեքումներ գլխիկոր կը կրեն երբ օտար հողերու վրայ են, օտար իշխանութիւններու քթին տակ, եւ ստրուկի նման սուս ու փուս ենթարկուելով metro-dodo-boulot / metro-dodo-job կենցաղին՝ միայն Հայաստանի մէջ կը դառնան մէկական Մաքիէվելեան ակտիվիստներ, որոնց համար իբր թէ վերջը կ՛արդարացնէ միջոցները – the end justifies the means ???.

 

ՍԱՍՆԱԼՈՒՐ

Յունիս 22, 2015

«Մեծ հաղթանակից» հայերի բաժինը. Ուշագրավ տվյալներ

ՆԱԻՐԱ ՀԱՅՐՈՒՄՅԱՆ, Մեկնաբան

• Քաղաքականություն – 09 Մայիսի 2015, 13:11

– See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/politics/view/114276#sthash.d7ZTILEd.dpuf

Հայերի էթնիկ զտումը Երկրորդ աշխարհամարտի ժամանակ

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը մոտ 50 միլիոն մարդու կյանք է խլել: Տոկոսային հարաբերակցությամբ հայերը մյուս ազգերից ավելի մեծ զոհեր են տվել: Վիճակագրության համաձայն՝ ԽՍՀՄ բոլոր հանրապետություններից զինծառայողների թվով ամենաշատ զոհը տվել է Հայաստանը՝ բնակչության 11%: Հաջորդն այց ցուցանիշով Բելառուսն է՝ 6.8%:

Ինչի՞ հետ է կապված այս սարսափելի անհավասարությունը: Ինչու՞ է այդքան շատ հայ զոհվել: Միգուցե ինչ-որ մեկը դիտավորյալ հայերին մահվա՞ն էր ուղարկում: Նույնպիսի իրավիճակ է նաեւ Ղարաբաղում, որն այդ ժամանակ Ադրբեջանի կազմում էր:

1939 թ. համամիութենական մարդահամարի տվյալներով, Լեռնային Ղարաբաղի ինքնավար մարզի բնակչությունը 150 838 մարդ էր, որից հայերն 90%-ն էին: Պատերազմի տարիներին մոբիլիզացվել ու ճակատ է գնացել 45 հազարից ավելի մարդ կամ ԼՂԻՄ բնակչության 32%-ը, այն դեպքում, երբ ԽՍՀՄ-ում միջին ցուցանիշը 6 % է: Տոկոսային հարաբերակցությամբ Լեռնային Ղարաբաղում ավելի շատ մարդ է մոբիլիզացվել, քան նույնիսկ ֆաշիստական Գերմանիայում:

«Շատ պատմաբաններ ու վերլուծաբաններ պնդում են, որ Լեռնային Ղարաբաղում մոբիլիզացիան, որն իր կամքին հակառակ ընդգրկվել էր Ադրբեջանական ԽՍՀ կազմում, տոտալ բնույթ էր կրում ու հայերի նկատմամբ ԱԽՍՀ իշխանությունների էթնիկ զտումների քաղաքականության մասն էր: Մեծ Հայրենականի ճակատներում Լեռնային Ղարաբաղի 22 հազար հայ է զոհվել»,- գրում է Ռեգնումը:

Փաստորեն, Հայոց ցեղասպանությունից ու Առաջին համաշխարհային պատերազմից 25 տարի անց հայերը նոր ցեղասպանության են ենթարկվել: Պատմաբանները դեռ պետք է պարզեն, թե ով է հրահանգել ավելի շատ հայերի մոբիլիզացնել: Հետաքրքիր է նաեւ, որ հայերը միակ ազգն են, որը ոչինչ չի ստացել 1945 թվականի հաղթանակից, այդ թվում, խոստացված Արեւմտյան Հայաստանը:

Իսկ այն բանից հետո, երբ պատերազմի վերջում Թուրքիան պատերազմ հայտարարեց Գերմանիային, չնայած որ դրան այդպես էլ չի մասնակցել, Ստալինը ճանաչեց Արեւմտյան Հայաստանի նկատմամբ Թուրքիայի, եւ Ղարաբաղի ու Նախիջեւանի նկատմամբ Ադրբեջանի իրավունքը:

Հայերը ահռելի դեր են ունեցել հաղթանակում, սակայն չեն ստացել ոչինչ:

90-ականների սկզբին հայերը Ղարաբաղում կռվեցին իրենց հողի, իրենց համար եւ ազատագրեցին երկիրը:

«Ռոբերտ Քոչարյանին 30 մլն դոլար փող էին տվել, իսկ Լեւոնը, Դեմիրճյանը եւ Վազգենը նրան իշխանության բերելու հանցակիցներն էին»

16 Ապրիլ, 2015 16:04 | Հարցազրույց Հեղինակ` Անահիտ Սիմոնյան

«Մարդկանց դրել են էշի տեղ եւ քշում են»

ՀՀ նախագահի նախկին թեկնածու, «Քաշաթաղ» ՀԿ նախագահ, իրավաբան Ռոբերտ Սիմոնյանն «Ասպարեզի» թղթակցին որոշ փաստական տվյալներ է ներկայացրել Հայկական հարցի խնդրով Եվրոպայի մարդու իրավունքների միջազգային դատարան դիմելու վերաբերյալ:

Վերջինս դիմել է Եվրադատարան` Արցախի ճանաչման, Սումգայիթի եւ Բաքվի հայկական կոտորածների, 1988 թվականին տեղի ունեցածը` որպես երկրաշարժ ներկայացված, սակայն, իր խոսքով ասած, իրականում չորս ատոմային ռումբերի պայթյունների հետեւանքով առաջացած արհեստական երկրաշարժի, 2008 թվականի մարտի 1-ի դեպքերի, մեր երկրի տնտեսության եւ արդյունաբերության միտումնավոր քայքայման, Կարսի եւ Մոսկվայի պայմանագրերի անօրինական լինելու, այդ պայմանագրերով Թուրքիային ամրագրված տարածքների՝ Հայաստանին ետ վերադարձման եւ Հայոց ցեղասպանության (պահանջելով Ցեղասպանությանը մասնակից բոլոր պետություններից՝ Թուրքիայից, Գերմանիայից, Անգլիայից, Ֆրանսիայից, Ռուսաստանից եւ դրան մասնակից դարձած այլ երկրներից 10 տրիլիոն դոլար փոխհատուցում) հարցերի քննության վերաբերյալ դատական գործընթաց սկսելու համար:

Պարոն Սիմոնյանի խոսքով, դատարան դիմելու հարցում թե´ Սփյուռքից, թե´ ՀՀ-ից որեւէ մեկն իրեն չի աջակցել, բոլոր ծախսերն իր անձնական միջոցներով է հոգացել: Իրավաբանի խոսքով, Հայաստանի իշխանությունները Եվրոպական դատարանից եկող փաստաթղթերն հրապարակայնացնելու հնարավորություն չեն տալիս:

«Ասպարեզն» իր ընթերցողների ուշադրությանն է ներկայացնում Ռ.Սիմոնյանի հետ արված հարցազրույցը:

-Պարոն Սիմոնյան, որքանո՞վ են մեր իշխանություններն հետամուտ լինում Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման եւ Հայկական հարցի` միջազգային ասպարեզում բարձրաձայնելուն:

-Նախ, մենք ՀՀ իշխանություններ չունենք: Մենք ունենք ռեժիմ, որը բռնազավթել է ՀՀ իշխանությունը: Սա 1991 թվականից սկսած կարեւորագույն խնդիրներից մեկն է: Այսինքն, սրանք ոչ թե իշխանություն են, այլ, փաստացի հանցագործներ: 1988 թվականին ՀՀ Գերագույն խորհուրդը որոշում կայացրեց Ցեղասպանությունը դատապարտելու մասին, որն օրենքի ուժ չստացավ: Այսինքն, Ցեղասպանության փաստը որպես այդպիսին, մեր պետության եւ այս խամաճիկների կողմից ճանաչված չէ. պաշտոնապես չի ճանաչվել:

Անգամ վերջերս, որ ընդունվեց հույների եւ եզդիների Ցեղասպանության մասին բանաձեւ, դրա մեջ չի ամրագրված Հայոց ցեղասպանության ճանաչման խնդիրը: Նշանակում է` այս ռեժիմը գործում է միայն դրսի պատվերի շրջանակներում: Նրանցից ոչ մեկն հայկական, ազգային պատկանելություն չունի: 1988 թվականից հետո ճանաչման գործընթացը վերացել է. Հայաստանը միջազգային հարաբերություններում հանդես է գալիս որպես ագրեսոր. պետություն, որը բռնազավթել է այլ պետության տարածքները:

Հայ-թուրքական արձանագրություններով ստորագրված փաստաթղթերն ամրագրել են Արեւմտյան Հայաստանի, այսօրվա Թուրքիա անօրինական պետության կարգավիճակի հաստատումը: Ճանաչելով Թուրքիա կոչեցյալ պետությունը, մենք վերացնում ենք մեր տարածքային պահանջատիրությունը: Այսինքն, որ այսօր կապիկություններ են անում` պետք է ճանաչե՜լ, պետք է ճանաչե՜լ, դա որեւէ կապ չունի մեր իրական պահանջատիրության հետ եւ միայն ձեւական բնույթ է կրում. պահանջատիրությունը իրավական գործընթաց է, ոչ թե դուրս գալ հրապարակային ներկայացման` պետք է ճանաչե՜լ եւ արդեն 100 տարի է` դրա մասին են խոսում, բայց որեւէ իրավական գործընթաց այդ ուղղությամբ չի սկսվել, որը դատական գործընթացն է:

Համապատասխան մարմինները, եթե հայկական պատկանելություն ունենային, ապա նրանց պարտավորությունն էր` թե´ նյութական, թե´ բարոյական, թե´ տարածքային, թե´ արյան պահանջ ներկայացնել միջազգային դատարաններին: Թուրքիա կոչեցյալն իր մեջ ընդգրկում է նաեւ այսօրվա Արեւմտյան Հայաստանը, իսկ Ատրպատականն այսօր ներկայացվում է որպես ադրբեջանական տարածք (Ադրբեջանի տարածքն էլ ներկայիս Ատրպատականն է` Բակուրակերտ մայրաքաղաքով):

1986-1989 թվականներին, ՀԽՍՀ Գերագույն խորհուրդը որոշում կայացրեց Արցախի` Հայաստանին վերամիավորելու մասին, որը պետք է օրենքի ուժ ստանար միայն Մոսկվայի հաստատումից հետո: Բայց, քանի որ Մոսկվան մերժում է, 1990 թվականի հունվարին` ՀԽՍՀ Գերագույն խորհուրդ կոչեցյալը նոր որոշում է կայացնում` Լեռնային Ղարաբաղը եւ Հյուսիսային Արցախը որպես ադրբեջանական տարածքներ ճանաչելու մասին:

1991 թվականից սկսվեց ինքնորոշում խաղը, բայց ու՞մ ամբողջականության շրջանակներում. այսօրվա Ատրպատականի: Այսօրվա մեր խամաճիկների` Լեւոնի, Քոչարյանի, Սերժիկի միջոցով Արցախի տարածքը եւ Ատրպատականն ամրագրվեցին, որպես ադրբեջանական: Դրանից հետո տեղի ունեցավ Լեւոնի հրաժարականն ու Քոչարյանին բերելու գործընթացը:

1998 թվականին` Քոչարյան կոչեցյալը, իրավունք չուներ անգամ մասնակցություն ունենալ նախագահական ընտրություններին, քանի որ չուներ 10 տարվա քաղաքացիություն: Քոչարյանի` նախագահական ընտրություններին մասնակցությունը, սահմանադրական կարգի խախտում էր, որը կատարվեց Լեւոնի, Վազգենի, Դեմիրճյանի եւ ներկա խամաճիկների մասնակցությամբ: 1998 թվականին Դեմիրճյանն էր հաղթել:

Լեւոնը Վազգենի հետ եւս ստորագրել էր Արցախը` որպես ադրբեջանական տարածք ճանաչելու մասին փաստաթղթի տակ, ուստի՝ տարածքների վերադարձի խնդիր էր առաջացել: Դրանց վերադարձման դեպքում, քանի որ տղաները դեռ զինված էին, ջոկատները կային, ապա ետ կդառնային եւ որպես պետական դավաճանների` բոլորին կսատկացնեին, քանի որ կստացվեր` իզուր տեղն ենարյուն թափել:

Ի դեպ, ԼՂՀ նախկին նախագահին` Արթուր Մկրտչյանին, սրանք են վերացրել: Նրա սպանությունն էլ գաղտնի մնաց: Փաստորեն, մենք ազատագրեցինք մեր տարածքներն, իսկ այս տականքներն Արցախի հետ դրանք ամրագրեցին` որպես ադրբեջանական: Հիշու՞մ եք, երբ Լեւոնը հոդված գրեց` «Պատերազմ կամ խաղաղություն» վերնագրով ու հորդորում էր, որ պետք է տարածքները վերադարձվեն: Նշեմ, որ մենք ինքնորոշման խնդիր չունեինք, այլ` ազատագրման, քանի որ ազատագրման խնդրով ամրագրվում է, որ Թուրքիան եւ Ադրբեջանն են բռնազավթել հայկական տարածքները, ոչ թե մենք:

Ես ներկայացրել եմ ինքնորոշման միջազգային նորմերին համապատասխան օրենքներ, որի շրջանակներում Հայաստանը պետք է ճանաչեր Արցախի ինքնորոշման փաստը, եթե անգամ չէր ճանաչում այն, որպես Հայաստանի վարչատարածքային միավոր: Բայց, Հայաստանը դա էլ չի անում: Սփյուռքը եւ դաշնակ կոչեցյալներն այս մասին լռում են, որեւէ մեկն այս հարցը չի բարձրացնում:

Սփյուռքում էլ չեն խոսում, որ գիտե՞ք ինչ կա` Հայկական հարցը մտել է միջազգային դատարան, եւ համայն հայության` սատար կանգնելու եւ հրապարակային դարձնելու խնդիրն է անհրաժեշտ, որ մեր հարցերը, որոնք միջազգային վարույթ են ընդունվել, դրական արդյունք ստանան: Եթե միջազգային դատարանը որոշում կայացրեց, որ այո´ Ցեղասպանությունը եղել է, ապա մեր բոլոր հարցերն ինքնըստինքյան լուծվելու են, այդ թվում` պահանջատիրության: Քանի որ ներկայիս Ադրբեջանը զբաղեցնում է նախկին Ատրպատականի տարածքը, ապա, որպես ՀՀ վարչատարածքային միավոր մենք պետք է ազատագրեինք այդ տարածքը, իսկ սրանք ներկայացրեցին, որպես գրավյալ տարածք: Դրա համար, միջազգային հարաբերություններում Հայաստանն հանդես է գալիս, որպես ագրեսոր, որը բռնազավթել է Ադրբեջանի տարածքները:

-Ռ. Քոչարյանին ինչու՞ բերեցին իշխանության:

Քոչարյանին բերեցին, որ նրա միջոցով տարածքներն հանձնեն. այդ պարտականությունը նա ստանձնեց: Դրա համար Քոչարյանին 30 մլն դոլար փող էին տվել: Նաեւ աչք փակեցին նրա՝ 10 տարի շարունակ ՀՀ քաղաքացիություն չունենալու հանգամանքի վրա, որպեսզի դա անտեսվի: Լեւոնը, Վազգենը, Դեմիրճյանն անգամ իրավունք չունեին թույլ տալ, որ Քոչարյան կոչեցյալը մասնակցություն ունենար նախագահական ընտրություններին: Նորից եմ ասում` Քոչարյանը 10 տարվա ՀՀ քաղաքացիություն չուներ: Նրա` ընտրություններին մասնակցելու իրավունքը սկսվելու էր այն ժամանակ, երբ ՀՀ սահմանադրությամբ ամրագրված երեք պահանջները` այն է` ընտրությանը մասնակցելու իրավունք ունենալու, 35 տարին բոլորած լինելու եւ 10 տարի անընդմեջ ՀՀ քաղաքացիություն ունենալու հանգամանքներն առկա լինեին:

Դրա համար Դեմիրճյանը, Վազգենը, Լեւոնը եւ այսօրվա հանցագործները նույն հանցագործության մասնակիցները, հանցակիցներն ու կազմակերպիչներն են: Քոչարյանին նշակակելու պահն ինչու՞ էր հարմար: Քանի որ Դեմիրճյանն հաղթել էր, ապա նա հրաժարվեց միայն այն տարբերակով, որ Քոչարյանը պետք է գա` տարածքներն հանձնի, որից հետո արցախցուն պետք է ասեին` պետական դավաճանն ինքն է, դուք եք ընտրել, մենք ի՞նչ անենք: Տարածքներն հանձնելուց հետո Քոչարյանին պատասխանատվության կկանչեին, իրենք էլ կնստեին, ոնց որ ասած` առոք-փառոք կվայելեին: Բայց, Քոչարյանն հասկացավ, որ տարածքների վերադարձից հետո, իրեն «սատկացնելու» էին, ուստի, դաշնակների հետ դրեցին, «սատկացրեցին» Վազգենին, Դեմիրճյանին եւ իր թիմակիցներին եւ գցեցին այս տականքի` Սերժիկ Նարիմանովի վրա:

-Հայոց ցեղասպանության պահանջը մեր օրերում ի՞նչ բնույթ է կրում:

Շարունակել ընթերցել՝

http://www.asparez.am/news-hy/robert_simonyan_hy_hy/

Տե՛ս նաեւ՝ http://ok.ru/miacyal.hayastan.amboxjakan.ha/topics?st.gpage=353

                                 ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ   ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹԻՒՆ

                                           ԿՈՒՍԱԿՑԱՊԵՏՈՒԹԻՒՆ

1375թ. Կիլիկիան օտարաստեղծ / կիսահայ շինծու թագաւորութիւնը Արաբական կայսրութեան ոտնակոխման ենթարկուելէ 543 տարի յետոյ միայն կեանքի կը կոչուի հայկական ԿՈՒՍԱԿՑԱՊԵՏՈՒԹԻՒՆ մը՝  Հայաստանի  Հանրապետութիւն  կոչուած:

1918թ. Մայիս 28:

1920թ. հայկական առաջին այս կուսակցապետութիւնը Պոլշեւիզմի փոխանակումէն 71 տարի ետք, անգամ մը եւս պատմական իրադարձութեանց ներքոյ կը վերածնի Հայաստանի Հանրապետութիւնը ԿՈՒՍԱԿՑԱՊԵՏՈՒԹԻՒՆԸ:

1991թ. Սեպտեմբեր 21:

21 սեպտեմբեր 2014թ., Հայաստանի կուսակցապետութեան 23-րդ տօնը մի անգամ ընդ միշտ պէտք էր վերականգնէր հայկական պետականութեան արժեւորման հրամայականը, նամանաւանդ համաշխարհային հետզհետէ ծանրակշիռ պայմաններու ներքոյ, որտեղ առաւելաբար գերակշռող է անհայրենիք ազգերու եւ ժողովուրդներու դէմ իրագործուած ճնշումներն ու ջարդերը:

Ազգային պետականութեան անհրաժեշտութիւնը կարեւորագոյն ազդակն է, ազգային ինքնութեան պահպանման համար, զոր կը գոյաւորուի ԱԶԳ – ՊԵՏՈՒԹԻՒՆ – ՀԱՅՐԵՆԻՔ համադրութեամբ:

Այս իրողութիւնը միջազգային հարթակի վրայ անպայմանօրէն կը հաստատէ ազգային պետականութեան գերիշխանութիւնը:

Համաձայն այս վարկածին, իւրայատուկ սահմանադրութեամբ գոյատեւող պետութիւն մը, որ տնտեսապէս նաեւ ուժեղ հիմեր ունի՝ կրնայ քաղաքականապէս գերակշռող դեր ունենալ միջպետական յարաբերութեանց մէջ:

Սակայն նկատի ունենալով Հայաստանի կուսակցապետութեան տնտեսական ու քաղաքական բացթողումները՝ այսօրուայ դրութեամբ անկարելի է ակնկալել պարտադրողական յարաբերութիւն վարելու հաւանականութիւնը:

Այս կարեւոր զլացումներու բերումով, Հայաստանի կուսակցապետութիւնը իրաւազրկուած կը մնայ հողային պահանջատիրութեան վերաբերեալ: ԱՐԵՒՄՏԵԱՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆ:

Պէտք չէ զանց առնել Հայաստանի կուսակցապետութեան մաֆիական սիսթեմը այս առնչութեամբ, որով կապանքած է երկրի հարստութիւնը՝ զանազան ոլորտներով:

Հայկական Անկախ եւ Ինքնիշխան պետականակերտուած կառոյցները մաքնիսային ուժգնութեամբ պէտք է հետամտին ՀԱՅԿԱԿԱՆ մարդուժի եւ դրամուժի սեփականատիրացման՝ կերտելու ինքնուրոյն պետականութիւն մը:

Հակառակաբար այն վիճակներուն, զորս կը տիրեն կայսերական տէրութիւններու մէջ, ուր առաւելաբար մարդկային աղբանոցը խեղաթիւրած է «ազգային ինքնութիւն» պետականութիւն-հանրապետութիւնը:

Հայաստանի պետականութիւնը սկզբնական տարիներէն բնութեան ու տարածաշրջանային պատերազմական կործանարար իրադրութեանց պատճառաւ ժողովրդային երկարատեւ խանդավարութեան առարկան չդարձաւ, որով առաջին պետականութեան սահմաններէն երկու տասնեակ հազար աւելի հաշուող երկրորդ տիրապետութիւնը, այսօր չի կարող պահպանել գնահատելի քանակով բնակչութիւն, որոնց բազմութիւնը մտահոգութեան առարկայ պիտի ըլլար ջարդի ու ցեղասպանութեան հեղինակ դրացի թուրքերուն եւ ազէրիներուն:

Նոյնն է վիճակը Արցախի պարագային: ՊԱՐԱՊԻՍՏԱՆ։

Այսօր, աշխարհի վրայ գոյութիւն ունին Հայաստանի Տիրապետութեան սահմաններէն աւելի փոքր տարածքով երկիրներ, ինչպէս Լիբանան (10 հազար եւ ջնջին քառ. Քիլ.), որտեղ աւելի բնակչութիւն կայ (Երեք միլիոնէ աւելի) քան Հայաստան:

Յետ մնացած ըլլալու կարեւորագոյն դրդապատճառներէն, որու առ ի հետեւանք յառաջացած է եւս դժբախտ կացութիւն, այն է վերաբնակեցումը:

Հայոց չէ տրուած Հրէից վերաբնակեցման քաղաքականութենէն դաս առնել:

Պատմական նախանցած դարաշրջաններու ծանր փորձութիւնները որպէս դասագիրք պէտք է ծառայեցուին նոյնօրինակ սայթաքումներէ հեռու մնալու համար:

Հայաստանի կուսակցապետութեան կրկնումի 23-րդ տօնի առթիւ կարելի է հաստատել, որ ընկրկումները՝ ընդհանուր առմամբ դիտաւորեալ և պարտադրեալ, կը գերազանցեն ակնկալուած պետականակերտման իրագործումները, եւ միայն յոյս պէտք է ունենալ, որ յաջորդող տարեդարձները հիմնաւորէն պետական ախտաբանութեան արդիւնքները:

Ֆիլիփ ՍԱՍՈՒՆ

21 ՍԵՊՏԵՄԲԵՐ 2014

                                                      ՁՈՐԻ  ՄԻՐՕ՝

                                                   անմահկանացուն

Սօս Սարգսեան, ՁՈՐԻ ՄԻՐՕ

Սօս Սարգսեան, համահայկական եւ համաշխարհային արուեստի մեծագոյն վարպետներէն, բայց աւելի Նահապետներէն, իր երկրային կեանքին հրաժեշտ տուաւ ըստ Աստուածային հրամանագրին, որով Ադամական թուլութեան առ ի հետեւանք, մահը շնորհեց, իբրեւ վարձքը մեղքի:

« . . . քանզի հող էիր դուն, ու հողի պիտի դառնաս » Գիրք Ծննդոց 3 : 19

Ուստի, բոլորս պարտաւոր ենք մեր կեանքով վճառելու այն մեղքի համար, որով ՄԵՐ (մարդկութեան) նախահայրերը գործեցին, զոր ժառանգաբար կը կրենք ՄԵՆՔ:

«Վասն զի ինչպէս մարդէ մը մեղքը աշխարհ մտաւ, եւ այն մեղքէն մահը, եւ այնպէս ամէն մարդոց վրայ տարածուեցաւ մահը, քանզի ամէնը մեղանչեցին»: Հռովմայեցիս 5:12

Սեպտեմբեր 26, 2013ը կը մնայ Տարօնայ Իշխնձորցի Ձորի Միրօյի՝ Սօս Սարգսեան հանրայայտ դերասանի կրկնակի գոյատեւման նշանակալից օրը:

Այդ օրուանից հայութեան մտքերում կը թարմանան մի անքամ ընդմիշտ, ՄԵԾԵՐՈՒ յիշողութեան պարտաւորութիւնը, որոնք բեղմնաւորած են ազգային մշակոյթն ու վերընթացութեան մէջ պահած զայն:

Սօս Սարգսեան «Արտաշէս»ը, «Կոլխոզի նախագահ»ը, «Քահանա»ն, «Մուրատ»ը, «Կոմիտաս»ը, «Միլիցիայի լեյտենանտ»ը, «Նահապետ»ը, «Մովսէս»ը, «Ոսկերիչ»ը, «Պետրոս»ը, բայց նաեւ «ՁՈՐԻ ՄԻՐՕ»ն իր հրաժարականը կու տայ հողային կեանքէն, յոյս ունենալու առ Աստուած «Մեռելներէն Յարութիւն» առնելու երկրային ՆՈՐ ԿԵԱՆՔԻ համար . . . :

«Եւ յոյս ունիմ առ Աստուած, ինչպէս անոնք ալ ակնկալութիւն ունին, որ մեռելներու յարութիւն պիտի ըլլայ, թէ՛ արդարներուն եւ թէ՛մեղաւորներուն»: Գործք Առաքելոց 24 : 15

Սօս Սարգսեան վաստակաւոր ու ստեղծագործ արուեստագէտը միշտ պիտի մնայ ազնուագոյն դերասաններու շառաւիղի մարդ, իր գործունէութեամբ նորօրեայ Հայաստանեան «սերիալային կուլլողներու» մտքերում մխրճելու այն հրամայականը, թէ կարելի է եւ յարգելի / համբաւաւոր դառնալ, առանց անպայմանօրէն ազգային իւրայատկութենէ հրաժարուելու Նիւ Եորք-եան մաֆիոզոները ընդօրինակելով:

Սօս Սարգսեան Ձորի Միրօն յաջողած է կատարելապէս ու ամենայն հարազատութեամբ մարմնաւորել թէ՛ Արեւմտեան Հայաստանցին, թէ՛ Ջաւախեցին եւ թէ՛ օտարածին կերպարները: Լոռեցու յատուկ ազնուութեամբ:

Սօս Սարգսեան տաղանդաշատ հայ մարդու չգոյութիւնը պիտի մնայ մեծ կորուստ՝ ի տես տիրող հայակործան վտանգներուն:

Մեծ դաս, պարապ տակարներու ամբոխ մը կազմած Հայաստանեան «չտես տեսաւ» իրավիճակի դերակատարներուն եւ մանաւանդ «Սփիւռքեան» այլասերած – մոլորածներուն, որոնցմէ՝ ըստ «աւանդական» կուսակցական լրատուութեան, իբրեւ թէ «աւելի կը վախնայ Թուրքը» . . . :

ՍԱՍՆԱԼՈՒՐ INFOSASOUN

Սեպտեմբեր / Septembre 28, 2013

 

                            ԸՆՏՐՈՒԹԻՒՆՆԵՐ,  ԸՆՏՐՈՒԹԻՒՆՆԵՐ

                                      ՖՐԱՆՍԱ՝  ՆԱԽԱԳԱՀԱԿԱՆ

                                ՀԱՅԱՍՏԱՆ՝  ԵՐԵՍՓՈԽԱՆԱԿԱՆ

Ֆրանսայի մէջ նախագահական ու Հայաստանի մէջ երեսփոխանական ընտրութիւնները այս տարի ժամադրուած էին ապրիլ-մայիս ամիսներուն, որպէսզի մէկտեղ նախագահ նորոգեն ու միւստեղ երեսփոխաններ:

Նախագահական թեկնածուներու հանգամանքներու եւ իրենց ծրագրերու լայն ու բարակ տեղեկատուութիւնները շատ ու շատ թղթակիցներ եւ լրատուամիջոցներ արդէն կատարած են ու պիտի շարունակեն մինչեւ որոշուած ժամկէտը, ըլլան անոնք հայկական թէ ֆրանսական, այնպէս որ միալարային նմանօրինակ երաժշտութիւնը այստեղ եւս չի նուագելու մտօք կացութիւնը կը նկարագրենք այլ ոճով:

Թէեւ Հայաստանի պարագային հեռու չենք նոյնպիսի ընտրական արշաւէն, սակայն ընտրութիւններու բնոյթը այնուամենայնիւ նմանատիպ է, ամենուրէք:

Ֆրանսայի նախագահական թեկնածուները այս անգամ տասն են թուով, հակառակ նախորդ ընտրութիւններուն, որոնց քանակը 15-ն ալ կ՛անցնէր:

Ֆրանսա՝ նախագահական, Հայաստան՝ երեսփոխանական ընտրարշաւի գլխաւոր եւ կարմրագոյն «թեմաները» համահունչ էին, բայց իրարմէ կը տարբերէին որակով ու ծաւալով:

Ծրագրային եւ թեմային համագոյութիւնը հետեւաբար հոս եւ հոն կը փայլեր ու կը փայլեցներ բոլոր անոնց աչքերը, որոնց համար մարդ «իշխանը» միակ յուսադրիչն է, զոր կրնայ զիրենք ազատագրել անդունդայնութենէն:

Մինչդեռ խորքին մէջ պատճառը բանսարկու ոյժեր են, զորս ընդհանրապէս աներեւելի են քաղաքացիներուս ակներէն:

Ուստի եւ ամէն բան ալ ընտրավազքի մարզիկներէն կախուած չէ:

Սակայն եղելութիւնը երբեք չի մտահոգեր ժողովրդային զանգուածի առաջ տապլտկող թեկնածուներուն, վասն որոյ անոնք չափազանց սողուն, ճկուն եւ մարտունակ են մագնիսապատելու իրենց քուէարկուները:

Օրինակ, Ֆրանսայի եւ Հայաստանի գլխաւոր բնաբանները անտարակոյս ժողովրդային բոլոր խաւերուն բարօր կացութեան ապահովումն էր, ի մասնաւորի եկամուտներու յաւելումները, նաեւ թոշակներու բարձրացումները, աշխատանքի ոչ միայն ապահովումը, այլ աւելին, բազմացնելու խոստումները, ինչ որ իրականացուց Ֆրանսայի այժմու նախագահը, որով այսօր 4,5 միլիոնը գերազանցող գործազուրկ կայ, հակառակ 2007թ. ընտրութեան տարուայ վիճակին, երբ այդ թուաքանակը կէսն էր. Իսկ ընկերութիւններու շոքիացումը աւելիով կը նշմարուի, որոնք չեն դադրիր, ու Հայաստան ալ մխիթարելի չէ:

Հետեւաբար, լաւ խաղագարդ մը անոնց ձեռքը, որոնք օրհնութիւններով լի խոստումներով կ՛ընդառաջեն:

Ամէն ոք, քաջ «գիտակից է երկրի կարիքներուն», հոս ու հոն «մրցունակ» ծրագրերու մարզիկներ, «մերը ուրիշ է – լաւագոյնն է» լօզունքի նման:

• Ֆրանսա, խոստում կայ նուազագոյն ամսականը 1700 եւրոյի հասցնելու,

• Հայաստան, խոստումներ կան 245,000 դրամի,

• Ֆրանսա, թոշակներու յաւելման խոստումներ,

• Հայաստան, 99,000 դրամ խոստացող,

• Ֆրանսա, այլեւս կը սարսափին յատկացումներու յաւելումներու մասին խօսելէ,

• Հայաստան, «պետական հովանաւորութեամբ բուժօգնութիւն» կ՛ըսուեր . . . ձրի . . . ,

• Ֆրանսա, ընկերային պայմաններու վատդարացման մասին կ՛ողբան,

• Հայաստան, «սոցիալապէս ապահով վիճակի» մասին կը խոստանան,

• Ֆրանսա, Համայնավար թեկնածուն յանդգնեցաւ

  «Անկցի Ֆրանսական կայսրութիւնը» բացագանչել,

• Հայաստան, Համայնավարները «խորհրդային տարիներու բարիքները» վերհանեցին,

իսկ սոցիալիզմի երգիչները, «սոցիալիզմի համակարգ» ճչացին,

• Ֆրանսա, քուէարկուներու «մեծամասնական» մասնակցութեան հորդոր կար,

• Հայաստան, «վաղ առաւօտեան հարեւանների հետ քուէարկեցէք . . . համար . . .»,

• Ֆրանսա, «իրաւունքը ժողովուրդինն է»,

• Հայաստան, «իշխանութիւնը բոլորինն է», «դուք եք տէրը»,

  «պետութիւնը ձերն է», «մենք ձեզ հաշուետու ենք»,

• Ֆրանսա, ամէնուրէք Tricolor-ը կը ծածաներ, մեծ հօր – ԱՄՆ – ընտրարշաւի nationalism-ը ընդօրինակելով,

• Հայաստան, եռագոյն դրօշը հազիւ թէ երեւեր՝ պետականութեան հանդէպ հաւատքի ու յոյսի կրած անկման պատճառաւ,

• Ֆրանսա, Համայնավարներու կարմիր վզնոցները կը շողշողային,

• Հայաստան, Ուգրանիական ընտրավազքի նարնջէ վզկապներու ընդօրինակութիւն մը կար Ժառանգականներու կողմէ՝ «նոր Հայաստան» քարոզելու,

  իսկ այլ աւետարանիչներ, «մենք մտնելու ենք գիւղէ գիւղ եւ տունէ տուն» կը բացագանչէին՝ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի պատուերը կատարելով ճշմարտութիւնը ջամբելու, ՀԱԿ-այական «տերմինով»,

• Ֆրանսա, թեկնածուները արտաքնապէս երեւելի էր, որ նիհարեցման սննդակարգ պահողներ էին – régime minceur,

• Հայաստան, Տիգրան Մեծ-ի օրերու Հերգուլես-ներ են – Hercules,

• Ֆրանսա, երկրագործութեան փճացման համար կը ցաւակցէին,

• Հայաստան, «գիւղատնտեսութեան արդիւնաբերութեան ուռճացման» ու ցաւազրկման օրինակներ կու տար նախագահը,

• Ֆրանսա, փոփոխութիւն պոռթկացող Ընկերվարականները ընդօրինակած էին Հայաստանի հասարակական ընկերակցութեան նշանաբանը՝ ՀԻՄԱ ,

• Հայաստան, Օրինացականները «պէտք է վերցնել այս միջնադարեան համակարգը» կը ՔԱՐԿՈԾԷԻՆ . . . :

Այսպէս, ընտրապայքարը մէկտեղ նախագահական, միւստեղ երեսփոխանական, բայց համանմանութիւններու շարք ու շարանով՝ ոճային ու բովանդակային չնչին տարբերութիւններով հանդէս կու գային ժողովուրդի առաջ:

Երեւոյթը իր խորքով պէտք է զգաստացնէ Հայաստանի այն ազգակիցները, որոնց տակաւին չէ յաջողուած Եւրոպայի գիրկը նետուելու, եւ որոնց մէջ շատ են անոնք, որ լորձնաշուրթ արտայայտութիւններով այս երկիրներու անունները կ՛արտասանեն, իբրեւ քաղաքակիրթ եւ ճարտարապետականացած համակարգեր:

Թէեւ նշանակալի յառաջխաղացքներ կրնան իսկապէս զգալի ըլլալ եւ այլատիպ կենցաղավարութիւնը նոյնպէս ակնյայտ է բաղդատելով «մեր» կարգերուն հետ՝ սակայն իբրեւ մարդ, նոյն տառապանքը կը տիրէ:

Վերջապէս, ինչպէս որ Ֆրանսա, ընտրական քարոզարշաւի օրերուն «իսլամական» կատաղութիւն տեղի ունեցաւ, Հայաստան եւս «Ազրպէյճանական ֆիլմերի փառատօն» Անկլօ-Ամերիկեան հովանաւորութեամբ, սկսած Al Capone-ի մայրաքաղաքէն՝ Կիւմրի:

Բարեբախտաբար սակայն, ազգային գրգռուած կատաղութիւնը կայծակնային առագութեամբ վերջ դրաւ նման ոտնձգութիւններուն, առանց որ հասկնայինք, թէ ի՞նչպէս պետական ընդդիմութիւն տեղի չունեցաւ, երբ «ներխուժող» կողմը պետական մակարդակի տարամերժxénophobe, ատելավառ եւ ցեղապաշտական քաղաքականութեան հրահրողն է:

Ս Ա Ս Ն Ա Լ Ո Ւ Ր

Ապրիլ 20, 2012

ԴԱՇՆԱԿՆԵՐՆ  ՈՒ  ԱՀԱԲԵԿՉՈՒԹՅԱՆ  ԴԵՄ  ՊԱՅՔԱՐԸ

No 328 (ինտերնետային No 488), Հոկտեմբերի 24, 2003 թ., ուրբաթ

http://www.chi.am/index.cfm?objectID=80F51EE0-8DC0-11E0-9A42005056A30FF7&year=2003&month=10&legacyURL=031024/03102407

Անցյալ խորհրդարանական եռօրյան բավականաչափ ուշագրավ էր հատկապես զավեշտի սիրահարների համար: Ազգային ժողովում պատգամավորների ուշադրությանն արժանացավ «Ահաբեկչության դեմ պայքարի մասին» օրենքի նախագիծը: Օրինագծի քննարկման նիստը վարում էր ՀՅԴ Բյուրոյի անդամ, Աժ փոխնախագահ Վահան Հովհաննիսյանը, որը ժամանակին մեղադրվում էր ահաբեկչական գործողություններ նախապատրաստելու մեջ: Իսկ նախագիծը ներկայացնում էր ՀՅԴ խմբակցության անդամ եւ նույն խմբակցության քարտուղար Հրայր Կարապետյանը: Նշյալ օրինագծով նախատեսվում է ոչ ավել, ոչ պակաս` ահաբեկչության դեմ պայքարի հանրապետական շտաբ ստեղծել, այսինքն` եւս մեկ զինված ստորաբաժանում, եւ որը, բնականաբար, կցանկանային ղեկավարել հենց իրենք` դաշնակները:

Թե ինչպիսին է դաշնակցության վերաբերմունքը ահաբեկչության նկատմամբ, հայտնի է բոլորին: Հիշենք` դաշնակցության ոչ վաղ անցյալի պատմությունից ընդամենը մեկ-երկու դրվագ` «Դրո» ահաբեկչական կառույց եւ նույն անվամբ` գործ, «Վահան Հովհաննիսյան+30», «Հոկտեմբերի 27-ի» գործով հինգ ամբաստանյալներից երեքի դաշնակցական անցյալ եւ այլն: Ահաբեկչության նկատմամբ անսանձ ձգտումը արտահայտվել է ոչ միայն դաշնակների բացահայտ գործունեությամբ, այլեւ դաշնակցության պարագլուխների` ի լուր աշխարհի կատարած հայտարարությունների շնորհիվ: Քոչարյանի հենարանը հանդիսացող դաշնակցությունը, ի դեմս նրա անդամ Վահան Հովհաննիսյանի, մի առիթով հայտարարեց, թե Հայաստանն իր հարեւանների հետ ունի ոչ թե սահմաններ, այլ ճակատ, իսկ նրա հայր Էդուարդ Հովհաննիսյանն ընդհանրապես չի բացառում ահաբեկչությունն ու հեղափոխականությունը` որպես քաղաքական պայքարի ձեւ:

Իսկ ինչպիսի՞ն է եղել դաշնակցության անցյալը: Երբեմն կեղծ առասպելներ են տարածվում հասարակության շրջանում եւ թյուր կարծիքներ արմատավորվում «ամենահին» կուսակցության անարատության ու անբասիրության մասին: Մինչդեռ անցյալը բավականին մտահոգիչ է: Որպես ասվածի ապացույց բերենք` «Դաշնակները իմպերիալիզմի գործակալներն են Մերձավոր Արեւելքի երկրներում» (Ջ. Կիրակոսյան, Հ. Հակոբյան, 1960թ.) գրքից մի քանի ուշագրավ հատվածներ: Հեղինակները հանդես են գալիս դաշնակներին մերկացնող անհաշիվ փաստերով եւ վկայում այն մասին, թե Մերձավոր Արեւելքի երկրներում դաշնակցությունն իրեն ինչպես էր անմնացորդ նվիրել գաղութարարների ծրագրերին ծառայելու գործին եւ ամբողջապես հակադրվել արաբ եւ հայ աշխատավոր զանգվածների արմատական շահերին: «Դաշնակները ծառայում էին պատերազմի սեւ ուժերին եւ այդ է պատճառը, որ նրանց գործունեությունն արժանի հակահարված է ստանում ոչ միայն Մերձավոր Արեւելքի առաջադեմ շրջանների կողմից, այլեւ ողջ սփյուռքահայության կողմից: Դաշնակները հենարան չունենալով սփյուռքահայ զանգվածների շրջանում, վարձվել են իմպերիալիզմին՝ լրտեսական ծառայության համար եւ սնվում են նրա փշրանքներով: Դաշնակցությունն իր անհամար ոճիրների, մատնությունների, հակահայկական արգահատելի գործունեությամբ ավելի մերկապարանոց է դարձել: Դա բնությամբ պատեհապաշտ ավանտյուրիստների մի թայֆա է…», գրում են հեղինակները եւ բերում մերկացնող եւ առավել կոնկրետ փաստեր, որոնց եւ այսօրվա հայաստանյան քաղաքական իրականության միջեւ կարելի է շատ հստակ զուգահեռներ տանել. «1958թ. մայիսից Լիբանանի ժողովուրդը ոտքի կանգնեց վերջ տալու պրեզիդենտ Շամունի եւ նրա պրոիմպերիալիստական, հակազգային քաղաքականությանը, որը երկրի անկախությունը դրել էր խիստ վտանգավոր կացության մեջ: Իր իշխանության ամբողջ տեւողության ընթացքում Շամունը հովանավորեց դաշնակ ավազակախումբը:

Շամունը նպատակ ուներ այս ձեւով տիրանալ հայերին եւ նրանց օգտագործել իր ոճրագործ նպատակների համար: Այդ իսկ պարճառով նա քաջալերեց եւ պաշտպանեց այս ավազակախումբը: Ապստամբական շարժման հենց առաջին օրերից դաշնակները գործի անցան: Մինչ Լիբանանի հայ աշխատավոր մարդիկ վճռականորեն դիրք բռնեցին արաբ եղբայրների շարքում՝ պայքարելու երկրի ազատության եւ անկախության համար, միանալով ժողովրդական դիմադրության ուժերին, Բեյրութի Խալիլ Բեդեւիի, Հաճնի, Չարչաբուքի, Մասլուխի, Շուֆի եւ այլ շրջաններում, դաշնակները սպանդի ասպարեզ դարձրին Էշրեֆիե եւ Բուրջ Համուտ թաղամասերը: Արաբական թերթերն ամեն օր նյութեր էին հրապարակում դաշնակների խժդժությունների ու ոճրագործությունների մասին:

Ահա այդ ժամանակ էր, որ Բեյրութ էր ժամանել ամերիկյան լրտես մայոր Ե.Լաչինյանը՝ ամերիկյան «դեսպանության կցորդի» պաշտոնով: Այդ սրա արգահատելի գործունեության հետեւանքով էր, որ դաշնակ տեռորիստները սկսեցին ավելի լկտիորեն գործել, կրակ բացելով Բեյրութի հայաշատ թաղամասերի գործադուլավորների եւ ապստամբների վրա` սպանելով հայ եւ արաբ բազմաթիվ հայրենասերների»:

Եվս մեկ հատված նույն գրքից. «…Մի ժամանակ դաշնակ պնակալեզները Իրաքի ժողովրդի դահիճ, իմպերիալիզմի հավատարիմ կամակատար Նուրի Սայիդի մերձավոր հենարանն էին եւ օգտվում էին նրա հատուկ խնամակալությունից: Իմպերիալիզմի հավատարիմ ծառան բոլորովին էլ պատահական չէր, որ նրանց էր վստահել Բաղդադի հայ գաղութի տեր ու տնօրինությունը: Դեմոկրատիայի բացարձակ բացակայության պայմաններում դահճապետ Նուրի Սայիդի սվինների միջոցով դաշնակներն իրաքահայերին պարտադրել էին իրենց ապօրինի «Ազգային իշխանությունները», գործելով հետադիմական բոլոր ուժերի հետ միավորված»:

Ահա փոքր դրվագներ դաշնակցության հարյուրամյա «հարուստ» եվ խոսուն պատմությունից:

1998 թվականից սկսած, իրավիճակի փոփոխման արդյունքում դաշնակցությունն իրեն սկսեց ավելի ազատ զգալ Հայաստանի Հանրապետությունում` ստանալով Քոչարյանի հովանավորությունը: Իսկ դա, բնականաբար, բավական չէ նրանց: Դաշնակցության այսօրվա անթաքույց ձգտումները` ամեն գնով տիրանալ ուժային կառույցներին, հայտնի է նաեւ իշխանության կրողներին: Եվ բոլորովին էլ զարմանալի չէ, որ այսօր դաշնակցությունը «Ահաբեկչության դեմ պայքարի մասին» օրենքի նախագիծ է մշակել ու ապագայում էլ ահաբեկչության դեմ պայքարի հանրապետական շտաբ է ստեղծելու: Իսկ ու՞մ համար է այն ստեղծվում, ավելի ճիշտ` ու՞մ դեմ է ուղղված այդ քայլը… Համենայն դեպս` ոչ իրենց:

ԵՎԱ ԱԴԱՄՅԱՆ